കവിത-5
നവനീത്



വിശുദ്ധിയുടെ വെള്ളവസ്ത്രങ്ങള്‍ പുതച്ച 

ശംഖുപുഷ്പങ്ങള്‍ പടരുന്നതുപോലെ 

എന്റെ തളിര്‍ത്ത ഹൃദയം നിന്നില്‍ 

ഞാന്‍ കൊരുത്തിട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു 

ഞാന്‍ പൊഴിഞ്ഞു വീണു 

മണ്ണോട് അലിഞ്ഞുചെരുമ്പോള്‍

നിന്റെ വേരുകള്‍ 

എന്നെ വലിച്ചെടുക്കണം 

എനിക്ക് നിന്നിലെക്കെത്തണം 

നിന്റെ പൂവായ് വിരിയണം
അതെന്റെ മോക്ഷം